Poezie en Proza over egels
Po�zie Proza
Gedicht gestuurd door Wil en Piet Elvers op 18 mei 2009 |
|
Over Joris de Egel We hadden Joris tijdelijk te logeren. maar toen moest hij binnen de kortste keren de vrijheid in voor ons met frisse tegenzin, maar moesten er uiteindelijk aan geloven al deden we ons voor als doven we moesten ons gewonnen geven en Joris het recht om in vrijheid te gaan leven! Uiteindelijk verzonnen wij een list en hoopten dat Joris die niet wist, maar deze kans hebben we niet gemist: we plachten brokjes en water in de tuin te zetten dan konden we goed op Joris letten als hij uit zijn geheime schuilplaats scharrelde waar boven de blaadjes vrolijk dwarrelden.!! maar we zetten zijn voedsel nu in zijn huis en terwijl wij keken naar de buis was hij zowaar naar binnen gegaan en hebben wij gauw stenen voor de ingang gedaan. vanmiddag sliep hij rustig op zijn strobed en we hebben toen goed opgelet, terwijl wij hem in een schoenendoos deden, daar heeft hij in het geheel niet onder geleden, maar eerst hebben we met enige moeite deze foto (zie boven) gemaakt, want Joris had liever afgehaakt!! Toen met de auto het Buitenpark in gereden en daar een aantal stille paden betreden, op een mooi stil plekje hebben we de doos opengedaan en Joris de kans gegeven zijn eigen weg te gaan: heel rustig klom hij uit de doos, en zo te zien in het geheel niet boos en scharrelde weg onder de planten en keek niet eens om naar ons zijn klanten. Bij zijn bevrijding woog hij ruim voldoende dus krijgen wij vast geen onvoldoende, we hebben hem met plezier verzorgd, zodat hij kon groeien onbezorgd. Dit is het einde van het verhaal, zonder Joris en zijn villa is de tuin toch een beetje kaal!!! Zoetermeer, zondagmiddag 17 mei 2009 |
Gedicht gestuurd door Jolien Maeseele uit Belgi� op 7 november 2007 |
|
Een egeltje Ik ken een egeltje, hier niet zo ver vandaan. Hij woont in een kuiltje, hij heeft daar een glijbaan. Het is gemaakt van een krant die rust op een steen. Daar, in dat huisje vindt hij het heel plezant! Ik ga er elke dag heen! Jolien |
Gedicht gestuurd door Dorien Aalders op 29 september 2006 |
|
Een egeltje Er was eens een hele leuke egel die gedroeg zich vaak als een vlegel Hij deed andere egeltjes plagen kontinu was hij aan het uitdagen Maar die andere egeltjes bedachten op een dag kom we maken hier een eind aan Maar dat zag de grote egel vlegel Alleen de bosdiertjes waren lekker sneller en bonden hem vast aan een boom en lieten hem 1000000 keer zeggen: Ik zal het nooit meer doen |
Gedicht gestuurd door Marjam Helmy (8 jaar) op 22 september 2006 |
|
Egel in de kou Egel in de kou kom eens gauw want ik heb iets lekkers voor jou een warm dekentje, een klein koekje met thee in een klein bekertje! |
Gedicht gestuurd door Anouk van Santen (12 jaar) op 7 mei 2006 |
|
Egels in de tuin Egels in je kruin Egels die spelen Alles samen delen Dat is toch geweldig om te zien Van mij krijgt dit opvangcentrum een dikke 10!! xxx Anouk van Santen |
Gedicht ingezonden door Soraya Grossard op 20 december 2005 |
|
De egel Een egel is heel lief, hij is mijn hartedief. Een egel is mijn lievelingsdier. En hier en daar loopt er eens een mier. |
Gedicht ingezonden door Anouk van Santen (11 jaar) op 9 maart 2005 |
|
Stekels zo pijnlijk. Gezichtje zo fijnlijk. Dat moet een egel zijn. Hopelijk zonder pijn. |
Haiku's ingezonden door H�lena Bridi�-Bosch vanaf 13/1/2005 |
Op 6 oktober ging ik voor het eerst aan het werk bij de egelopvang.
De sfeer is er zo plezierig en inspirerend, dat ik vanaf 20-10
iedere woensdag een haiku in het dagboek heb geschreven.
Een haiku is een kort Japans gedichtje van achtereenvolgens vijf,
zeven en vijf lettergrepen.
Het hoeft niet te rijmen, wel moet er iets van de natuur in te
vinden zijn, bv lente, zon, of een egeltje dat aan het woord is.
Ik vind vaak aanleiding in de actualiteit, die ik dan graag bekijk
vanuit het perspectief van de egel.
H�lena Bridi�-Bosch
21-12-2005 Vorig jaar Kerstmis
kenden we het woord nog niet.
Nu wel: Tsunami.
28-12-2005 Even geen haiku.
Ik ben niet in de stemming.
Dat kan gebeuren.
4-1-2006 Veel heil en zegen,
en veel gezonde egels
in het Nieuwe Jaar!
11-1-2006 Jan is een drukke.
Hij heeft speeltjes in zijn kooi.
Dat belooft nog wat!
18-1-2006 Wat een slaapkoppen!
Moeiteloos de winter door.
En wij maar zorgen!
25-1-2006 Konden wij dat maar....
Lekker in de winterslaap,
nu het zo koud is.
1-2-2006 Nachtdieren zijn wij.
Ze zeggen dat de zon schijnt.
Hoe mooi is de zon?
8-2-2006 Marjolein Bastin
tekent een lief egeltje,
en dat heet dan: "Au" !
15-2-2006 Anneke is ziek.
Ze noemen het: hernia.
"Je rug vol stekels"!
22-2-2006 O wat is het koud.
Blijf nog maar lekker slapen.
Buiten is niks an.
1-3-2006 Hoor, de heggemus
zingt zijn zilveren liedje.
Zomaar, in de sneeuw!
8-3-2006 Wanneer er sneeuw ligt,
zijn sneeuwklokjes niet te zien.
Toch wordt het lente.
15-3-2006 Maart is berekoud!
Waar blijven de crocussen?
Nog even geduld.
22-8-2005 Daar doen we het voor:
Vier kleine zomergasten.
Wordt maar gauw beter.
29-8-2005 Wat een mooie dag!
Wordt het dan toch nog zomer?
Dat kan niet waar zijn.
5-9-2005 Alweer een haiku!
Meestal gaat het over ons.
Zijn wij dan z� leuk?
7-9-2005 Zes nieuwe dames
Willen voor ons gaan zorgen.
Is dat niet super?
14-9-2005 't Is toch nog zomer?
De opvang is al open.
We zijn vroeg dit jaar.
21-9-2005 Lekker rustig h�?
Wacht maar tot we met veel zijn.
Dat wordt pas werken!
28-9-2005 Het wordt al kouder.
Straks gaan ze winterslapen.
Wij nog even niet.
5-10-2005 Vijf kleine egels.
We kregen griekse namen.
Maar waar is moeder?
12-10-2005 Wat een mooie dag!
Alsof het nog zomer is.
Laten we blij zijn.
19-10-2005 't Wordt nu echt kouder.
Vogels zijn aan 't verhuizen.
Egels blijven hier.
26-10-2005 We zijn met zestien.
Allemaal een beetje ziek.
We zitten hier goed.
2-11-2005 Nu is 't november.
't Wordt steeds kouder daarbuiten.
Slapen jullie al?
9-11-2005 Rellen, wat zijn dat?
Maken jullie ook ruzie?
Toch niet over ons? (n.a.v.jongerenopstand in Frankrijk)
16-11-2005 "Wat doen jullie daar?"
Lotje, het hondje van Kees,
snapt niets van egels.
23-11-2005 Vrijwilligerswerk.
Heel wat jaren voor de Kerk.
En nu voor egels. (n.a.v. Pro Ecclesia)
30-11-2005 Was me dat een weer!
Als er hier geen stroom zou zijn,
Gaan we toch slapen! (sneeuw en ijzel in Twente)
7-12-2005 Mensen verhuizen.
O, wat een massa spullen!
Nee, dan wij, egels. (dochter is verhuisd)
14-12-2005 Mensen kunnen mooi
praten over het milieu.
Maar doen ze ook wat?
5 januari 2005 Geld voor Azi�
moet er komen. Dat snapt zelfs
een d�mme egel!
12 januari 2005 Is het nog winter?
In de frisse ochtendzon
zingt zacht een merel.
19 januari 2005 Stekeltjes zijn scherp
Maar als ik tevreden ben,
kun je me aaien.
26 januari 2005 Fijn dat het koud is (Alarmerend rapport over
Klimaat heeft zoveel waarde de opwarming van de dampkring)
voor onze aarde.
2 februari 2005 Straks weer carnaval.
Gaan jullie ook uit je dak?
Laat ons maar slapen!
9 februari 2005 Daar is Jan Wolkers! (Boekenweekgeschenk 2005)
Beeldhouwer, schilder, schrijver,
en dol op egels!
16 februari 2005 Wie zijn jullie toch?
Stemmen, ogen en handen
zorgen goed voor ons.
23 februari 2005 Met je natte neus.
Een lief klein stukje natuur.
In onze handen.
2 maart 2005 Ik kan mooi knorren.
Maar buiten zingt de roodborst.
Dat is n�g mooier!
9 maart 2005 Was me dat een sneeuw!
Waren jullie er blij mee?
Voor ons hoeft het niet.
16 maart 2005 Zelf voedsel zoeken,
als we straks weer buiten zijn.
Hoe ging dat ook weer?
23 maart 2005 Egels dromen al,
van lekker vette slakken.
Na al die brokjes.
30 maart 2005 Het was toch Pasen? ("Nee"van Ed van Thijn tegen
Wat een politiek gedoe. gekozen burgemeester)
Echt iets voor mensen!
6 april 2005 Straks gaan ze trouwen. (Charles en Camilla)
Eindelijk een net echt paar.
C en C, Windsor.
13 april 2005 Kwibus, Eggie, Roos,
Ieder mag weg op zijn beurt.
Jongens, hou je taai!
4 mei 2005 Hoe gaat het jullie?
Is het fijn in de natuur?
Stuur eens een mailtje!
11 mei 2005 In ons klein hoekje (60 jaar Bevrijding)
wachten wij op de vrijheid.
Net als jullie toen..
18 mei 2005 In het Balijbos
gaan we lekker rommelen.
En zo hoort het ook!
29 mei 2005 Egel in de tuin.
Het wordt een fijne zomer.
Pas goed op jezelf!
1 juni 2005 't Is bijna voorbij.
Jullie zorgden goed voor ons.
En 't was gezellig!
8 juni 2005 Dag Egelopvang!
Wij zijn dapper, wij zijn sterk.
Dat is jullie werk!
Zo, dat was het dan. Ik weet niet of ik volgend jaar nog veel kan bedenken.
Ik heb nu het idee dat alles al gezegd is.
Maar ik ga zeker weer meewerken in de opvang.
Wat was het leuk om te doen, na al die jaren kerkmuziek!
Hartelijke groeten, een fijne zomer toegewenst en graag tot ziens.
H�lena Bridi�-Bosch
|
Gedicht ingezonden door Seipie op 13 november 2002 |
|
Als ik naar het snoetje van een egel kijk dan heb ik meestal het gevoel dat ik voor hem bezwijk. Ik zou hem willen aaien en kussen op zijn bol maar dat hou je bij egels meestal niet lang vol. Het is een liefdes uiting waar hij zich niet in schikt hij rolt zich zelf dan heel snel op zodat hij enkel prikt. � Seipie Seipie's site |
Gedicht uit het Egelkrantje 09/1995 door Mariska Hodes |
| Mijn moeder heeft eens een klein
baby-egeltje verzorgd. Hij heette Vincent. Daar zit Vincent de grote pissebeddendoder Daar gaat Vincent Valt er iets op de grond Maar dat is pech |
Gedicht uit het Egelkrantje 01/1999 door Mirella Gijben |
| De egelopvang De egelopvang doet prachtig werk Veel mensen maken zich hiervoor sterk Ze zetten zich in voor ieder dier en doen dit met veel plezier De egels die gevonden worden,krijgen een naam Ze zullen voortaan als Kees, Dolly en Bas door het leven gaan Ze komen bij mensen in de tuin open of gesloten De allerkleinste maar natuurlijk ook de grote Prachtig is de opvang voor deze dieren Zo kunnen we hun bestaan nog heel lang vieren |
Gedicht uit het Egelkrantje 01/1999 door Ida Gerhardt Uit : Verzamelde Gedichten 1992 |
| Het egeltje De egel komt in 't eendere schemeruur schuifelen langs de plavuizen van de schuur. De ademsporen van zijn spitse snuit gaan op de kille stenen aan en uit omtrent de stille mens, die met geduld zijn schuwheid went en de aarden schotel vult en wacht, totdat een kleine ruige hand zich tastend vastgrijpt aan de schotelrand. Dan drinkt het dier. Even, als in verstaan, zien twee bevredigden elkander aan. |
Gedicht uit het Egelkrantje 06/1999 door Henk van Zijp alias Seipie |
| Er was eens een egeltje, dat geen muizen at. Omdat die met die beesies, vriendschap gesloten had. Ze speelden dan ook samen, in het diepe bos. Ze deden met zijn allen, diefie met verlos. De egel moest bekennen, en dat was toch wel wat, dat hij onder het spelen, wel heel vaak honger had. |
Gedicht uit het Egelkrantje 09/1999 door Seipie |
| Des avonds als het donker wordt, gaan zij weer op pad. Ze zoeken dan een wurmpie, of slakkie of zowat. Zo scharrelt dan een egeltje lekker in het rond. Je zou eens moeten weten, wat hij voor lekkers vond. Een slakkie en een wurmpie en torren op zijn pad. Maar ook wel van een appeltje lust zo'n beest wel wat. |
Gedicht uit het Egelkrantje 06/2000 door Marjan Privee |
| Nu de lente is aangebroken gaan onze verzorg-egels weer spoken. In parken maar ook in tuinen gaan ze weer naar voedsel struinen. Oh wat zullen ze gaan paren om weer kleintjes te kunnen baren. Want die stekeltjes weten heel gewis dat er voor hen in de winter verzorging is. Op de Voorweg daar is de egelopvang, het medisch team en veel verzorgers doen dit al heel lang. Zo je weet is het egeltje een beschermd dier daarom komen ze in nood naar hier. Via alle vrijwilligers en hen die hun medisch verzorgen kijken de egels weer uit naar de winter van morgen. |
Gedicht uit de opvang 25/10/1999 door Kees Stip |
| Op een egel Een egel die, gestart te Smilde, naar Hindeloopen lopen wilde, zeeg halverwege in elkaar met een aanmerkelijke blaar. "Ach had ik" hoorde men hem snikken "maar iets om die mee door te prikken". |
Gedicht opgestuurd op 22/11/2000 door Charlotte v.d. Vlugt |
| Er was eens een egel. Die heette Kegel. Hij had een vriendje, die heette pientje. Diens moeder heette rientje. Ze gingen naar het meertje, het piertje. En ze hadden veel pleziertje |
Gedicht opgestuurd op 4/11/2002 door Karel van den Bergh |
|
Een egel weet zich niet te bedwingen Gevangen onder zijn pinnen Hij wil dansen, swingen en zelfs polsstokspringen Hij wil fietsen en in de vreemde vreemd gaan Maar elke doorn is hem een last Duizend verplichtingen aan zijn stekellijf Plots ziet hij een havik een fazant verscheuren Met kippenvel rent hij naar zijn moeder Waar zijn wangen bleek verkleuren Nu berust hij in afgemeten genoegzaamheid En zingt zijn nieuwe lijfspreuk "Een egellijf is nog beter dan leuk". |
Gedicht opgestuurd op 19/12/2001 door Phebe |
| Prikkeltje de egel verveelde zich dood, hij zat maar wat te roeren in een oude sloot. De egels vonden hem stom omdat hij geen muizen luste, maar ze juist altijd kuste! Toen voelde hij iets aan zijn stok haken, hij haalde het omhoog het was een oude (maat 49) schoen, Daar was vast wel wat mee te doen! Hij liep naar de muizen toe en gaf ze de schoen, die hele grote, hij liet de muizen de schoen niet verlote(n). Hij zei er is genoeg plaats voor iedereen! Er kan een muis in elke teen! Onder de schoen is ook nog plek want de schoen heeft een hak, en dat is voor de onderste muizen een soort dak! Ik leg in en onder de schoen stro, Dat is klaar, zo. Maar wat zie ik daar een pompoen! O, wat ben ik toch een oen! In deze pompoen leg ik ook nog wat stro, zo, dat is klaar, jij gaat in de schoen en jij gaat daar. Nu had elke muis een fijn plekje, met veel stro, de egel kreeg een spekje. Opeens kwamen er allemaal egels tevoorschijn! Ze zeiden: wat ben jij fijn! Je zorgt heel goed voor de muisjes! Je bewaakt ze alsof je dat moet doen bij kluisjes! Een muis zei: we spreken af, dat iedereen pas een muis eet als ze vanzelf doodgaan en niemand doet PAF! Dat is een heel goed idee! En ondertussen halen wij ander voedsel vlakbij de zee! Groetjes Phebe en Prikkeltje |
Gedicht opgestuurd op 01/04/2001 door Annelous Maatman en geschreven door Harriet Laurey |
| De avond gast Elke avond tegen negen, gaat de bladerhoop bewegen, en twee oogjes blinkend bruin, loeren door de zomertuin. Er ritselt wat, er raadselt wat, er snuift wat in het rond, en dat gaat schuifelend op pad, het neusje langs de grond. Elke avond, klokke negen, gaat het stille gras bewegen, en vier voetjes in dat gras, lopen haastig naar 't terras. Het bordje kattenvoer staat klaar, en likke-slikke-slop, een likje hier een likje daar, het eten is weer op. Elke avond, over negen, gaat de bladerhoop bewegen, en in 't hartje van dat hol, ligt een warme prikkebol. Daar ligt hij dan, en slaapt misschien, onzichtbaar en tevreden, alleen zijn naam kun je nog zien: van boven naar beneden. |
Gedicht opgestuurd op 13/04/2001 door Amber en Joyce |
| Er was eens een kleine egel, hij woonde onder een tegel. Hij vond het daar heel erg fijn, ook al was het daar een beetje klein. Hij had eten genoeg, maar om dat te vinden was dat een heel gezwoeg. doeidoei joyce en Amber!!!!!!! |
Gedicht opgestuurd op 17/05/2001 door Roxanne van der Kleij |
| De bedreiging
Egels,
overal kom je ze tegen . |
Gedicht opgestuurd op 02/11/2001 door Minke van der Pal |
Egel zijn dat lijkt mij fijn... |
Gedicht opgestuurd op 10/11/2001 door Brechtje |
Egeltje zo klein! |
Gedicht opgestuurd op 27/12/2001 door Stefanie van der Weide |
Het egeltje in de heg |
Gedicht opgestuurd op 29/07/2002 door Ineke (11 jaar) |
Lief stekeltje van me |
Dagboek van drie jonge egeltjes : Oktober 2000 door Corry Groenewege |
| Het dagboek van drie jonge egeltjes. Wij (drie jonge egeltjes) zijn onze moeder verloren toen een heftruck z'n lepels onder het pallet stak waar we ons nestje hadden. Gelukkig zijn we toen door een vrouwtjes-mens mee in huis genomen die ons met ons nestje in een doos legde. We waren nog zo heel klein ongeveer 7 cm lang. Ze zocht op internet een adres van een egel-opvang en vond Ineke in Zoetermeer. Het advies van haar was om ons in een klein doosje met een opening erin weer in een grote doos te zetten, zodat we ons in de kleine doos echt veilig konden voelen en 's nachts een kijkje konden nemen in de grote doos. Die zelfde nacht hebben we, m'n broertjes en ik de ingang van het kleine doosje met stro van ons nestje helemaal dicht gestopt, we vonden het toch nog heel eng ! We
hadden door de stress ook helemaal geen honger en wilden
dus niet eten. De volgende dag zijn we verhuisd naar
Corry Groenewege. Ze haalde speciale melkpoeder bij de
dierenkliniek waar geen lactose in zit want dat is niet
goed voor ons. Dit was Nutriwelp. Dat moesten we d.m.v.
een klein flesje (van de dierenwinkel) met een speentje
opdrinken. Het was echt slikken of stikken. We kregen
ongeveer 5 ml. De
volgende dagen kregen we ongeveer om het 1� uur een
beetje melk, we wilden nog niet zo meewerken dus waren
het soms maar een paar druppeltjes die we slikten. Maar
Corry bleef het met ons proberen. Na
enkele dagen buiten gezeten te hebben, werden we gewogen.
Met een egeltje ging het duidelijk niet goed (welke nog
groen poepte). Deze woog 96 gram terwijl de andere twee
al 214 gram en 217 gram wogen. *
O.R.S. aangemaakt met venkelthee, hierin zitten de
stoffen (glucose / zouten) die ik minimaal binnen moet
krijgen om te blijven leven. Binnen
2 dagen ging het toen beter met me (wat een wondermiddel). Ik kreeg de O.R.S. ongeveer 4 dagen, maar toen bleek dat ik dat nog niet kon missen, heb ik dat nog 4 dagen langer gekregen, ook zat hier wat melk bij. Alles kreeg ik ongeveer om het uur (alleen overdag). Ik kon nu ook weer beter slapen. Ook
werden m'n poepjes in een kokertje van een fotorolletje
naar Ineke opgestuurd zodat zij kon onderzoeken of ik
last had van wormen of iets anders. Dit bleek gelukkig
niet zo te zijn. Ik begon nu ook bruin te poepen i.p.v.
groen. Mijn
twee broertjes (tenminste ik denk dat het broertjes zijn)
die nog buiten in het rennetje bivakkeerden kregen al
kattenvoer met meelwormen, welke bij de dierenwinkel te
koop zijn, ook stond er een bakje water. Ook ik (de
kleinste) lustte al graag een meelworm. Corry vond dat m'n twee broertjes buiten nogal dun poepten en ze belde weer naar Ineke die adviseerde: LUVOS heilaarde aan het eten toe te voegen (een mespuntje) Dit is bij een reformzaak te koop. Ze hebben het ongeveer een week gekregen. Verder kregen we net zoveel kattenvoer met meelwormen erdoor als we op konden. Na ongeveer 2� week ging ik ook weer naar buiten, in een ander rennetje want Corry was bang dat ik zou stikken onder m'n broertjes: we liggen n.l. allemaal op en onder elkaar als we slapen. Ik red het trouwens ook best alleen en kan m'n broertjes wel missen want ik ben niet zo'n kuddedier. We wegen nu inmiddels 550 gram, 510 gram en ik als kleinste ook al 310 gram. We krijgen nu 2x per dag (’s ochtends en ’s avonds minimaal een volle eetlepel kattenvoer met ongeveer 20 meelwormen, en we vinden het heerlijk. Corry
moet wel goed opletten dat er bij warm weer geen
vliegeneitjes in ons voer worden gelegd, en ze moest
telkens alles goed schoonmaken. Als
we in winterslaap gaan, wordt er als noodrantsoen nog wel
een bakje water en wat droogvoer gezet. Wilt u nog eens vragen hoe het met ons gaat of een kaartje sturen: p.a. Corry Groenewege Lageweg 2 4695 PT St-Maartensdijk tel: 0166-653351 fax: 0166-653069 |
Het trieste verhaal van Jules : Augustus 2001 door Mieke van der Burg |
| Jules is moeder geworden. D.d. 23 juli heb ik (Mieke) Jules die bij Marlies was binnengebracht ter verzorging overgenomen. Jules ogen waren er slecht aan toe. Het linkeroog leek wel afgestorven en het rechteroog had een wit bultje erop. De volgende dag ben ik met Jules naar de dierenarts geweest. Diagnose: oogontsteking. Begin met oogzalf. Misschien komt het linkeroog nog goed maar reken er niet op. Deze oogzalf mag een paar maal per dag opgedaan worden. Ik doe het 's ochtends en 's avonds. Het rechteroog knapte zachtjes aan op. Het linkeroog helaas niet. Ik heb in overleg met de dierenarts het zalven van de ogen nog met een paar dagen verlengd. Dus afgelopen donderdag zo rond 21.30 uur pak ik de zalf voor Jules, maak haar kooi open, schuif de snippers opzij en ................. wat ik toen zag. Een baby-egel. Ik was zo verbaasd. Aan Jules was niets te zien. Geen erg dikke buik. Ze was de laatste dagen wel iets aangekomen maar ik dacht dat dit door de goede voeding en het weinig bewegen kwam. Jules was vanaf het begin erg onrustig maar ik gaf de schuld aan haar bijna blindheid. Ik heb moeder en kind verder met rust gelaten. Ik hoop dat de baby het redt. Ik verwacht er niet veel van want een baby in gevangenschap heeft een slechte start. Jules at trouw haar bakje voer leeg. De verse snippers werden gretig aan het nest toegevoegd. De baby-egel zag ik af en toe op een andere plaats liggen. Ik had toch een beetje meer hoop gekregen. Zaterdag heb ik het nest iets verder opengemaakt om te kijken hoe het met moeder en baby ging. De baby lag er heel stil bij.Toen is eraan voelde was het ijskoud. Helaas had ze het niet gered. Ik heb, nadat de moeder zich ging verplaatsen, verder in het nest gekeken.  Ik vond toen nog een baby-egel. De witte stekels van deze egel waren nog niet doorgekomen.Bij de andere egel wel. Jules had de egeltjes nog wel gevoerd dat zag ik aan de buikjes. Het is jammer. Het is zo'n mooi gezicht zulke kleine egeltjes. Alles zit erop en eraan (zie foto). Mimi en Lea het gaat jullie goed. Ik zal goed voor jullie moeder blijven zorgen. Mieke van der Burg |
De McFlurry-beker van de McDonald's : 28 Augustus 2001 door Mascha M�hlmann |
|
Gisteren, maandagavond reden wij met de auto over een dijkje, toen daar opeens een dier op de weg liep, maar met iets wits aan zijn kop en wij remden. Het was een egel en in eerste instantie dachten wij dat hij een soort beschermkoker om zijn kop had, zoals je dat ook weleens bij honden ziet die niet mogen bijten. Wij bekeken de egel nader en kwamen tot de conclusie dat het witte aan z'n kop een McFlurry-beker van de McDonald's betrof. De egel zat met z'n hele kop in de beker en liep als een "blinde" over de weg. Door medelijden bewogen sprong ik de auto uit en snelde voorzichtig naar het diertje toe. Het zat stil op de weg, ik pakte de beker met twee handen vast en begon er zachtjes aan te trekken, ik voelde direct dat de egel weerstand bood en ook begon te trekken. Het ging moeizaam en ik was bang dat het niet zo makkelijk zo gaan als ik dacht. Gelukkig, wij trokken allebei goed genoeg zodat de egel was bevrijd van deze zeer egelonvriendelijke ijsbeker. Z'n stekeltjes bij z'n kop stonden helemaal de andere kant op, hij orienteerde zich en liep langzaam het gras in. Wat een heerlijk gevoel gaf dat zeg, zo'n diertje van zijn lijden te bevrijden!! Ik nam de beker voor de zekerheid mee naar huis om een eventuele herhaling van dit voorval te voorkomen. Ik hoop dat jullie hier misschien wat aan hebben om dit soort zielige tafarelen te voorkomen, want zo'n mooi en leuk diertje mag toch eigenlijk niet de dupe worden van de milieuvervuilende mens. |
Hoi hoi, een verhaal uit 't hoge noorden: 5 november 2003 door J�r�me en Rebecca |
|
Vorige week zondag liep er rond 't middaguur ineens een egeltje bij ons in de tuin te scharrelen. (Ze was 267 gram, en was van kop tot kont ongeveer 15cm.) We hebben toen direct een telefoonnummer gebeld dat we jaren geleden eens een keertje opgeschreven hadden; het tel.nr van mevr. de Weerd uit Zwolle. Zij heeft ons toen advies gegeven over opwarmen met kruik/bureaulamp,12 uur lang niet eten, toen voeren met fruit, kattenvoer uit blik met vissmaak, meelwormen, proppen papier als nestmateriaal, enz. Nadat we "haar?" Hettie gedoopt hadden, hebben we d'r lekker op een lauwwarme kruik gelegd, en een bureaulamp op haar laten schijnen. Ze heeft toen urenlang heerlijk liggen slapen, en werd 's-avonds pas wakker, en begon te scharrelen. Vanaf het begin had ze een groenkleurige diarree; volgens mevr. de Weerd was dat een heel erg slecht teken... Toen de 12 uur om haar en haar ingewanden/organen op te warmen om waren, hebben we haar een stuk appel gegeven, waar ze direct op aanviel. Maandagmorgen hebben we direct kattenvoer gehaald; ook daar viel ze op aan. Nadat we 's-middags meelwormen hadden gehaald, kreeg ze deze in stukjes door het kattenvoer gemengd. Haar ontlasting werd stukje bij beetje donkerder, en wat minder waterig. Aangezien we vier cavia's hebben (van knaagdierenopvang het Knagertje uit Den Haag) waren we ontzettend bang dat we deze zouden besmetten met een virus of darminfectie, dus hebben we alles met chirurgenhandschoentjes gedaan. Het ging steeds ietsje beter met Hettie; in het begin had ze gewoon geen kracht genoeg om zich goed op te rollen, maar naarmate de tijd verstreek, ging dit steeds beter. Je kon duidelijk merken dat ze kracht begon terug te winnen. Ook viel ze niet meer zo op 't eten aan als in 't begin. Ze wisselde de hele dag af met eten en slapen, eten en slapen. Omdat ze toch een beetje diarree bleef houden, hebben we toen een egelopvang in Den Haag gebeld, en deze raadde ons aan haar naar de F�gelpits in Anjum te brengen. Dit hebben we donderdagochtend ook gedaan. We hebben afgelopen maandag nog even naar de F�gelpits gebeld; ze maakte 't uitstekend, en de mevrouw van de opvang vertelde dat Hettie 't voorjaar wel zou halen! (Hoi hoi hoi!!!) Tot zover ons verhaal. We wensen jullie veel succes met jullie dankbare werk! |
Gevonden ! : 7 mei 2004 door Marja Kreike |
|
Het is natuurlijk erg leuk dat onze nieuwe burgemeester bereid is gevonden aanwezig te zijn bij het uitzetten van een aantal egels uit de opvang en
logeeradressen. Wij hadden drie egels in onze tuin: Snoopy, Gnoom en Cor. Twee van hen sliepen altijd samen in de villa,
Cor alleen als het erg koud was. Toen de uitzetdatum dichterbij kwam werden de nachten warmer en werd het lente in de
tuin. Niet alleen bij ons, maar her en der in Zoetermeer, gingen de egels van de een op de andere dag slapen op plekken die ze zelf uitzochten en vonden wij 's
morgens vroeg lege voerbakken en een leeg nachtverblijf onder de deksel van de villa. En toen.... toen belde Mieke. Ze was bijna wanhopig naar egels aan het zoeken voor de bijzondere gebeurtenis. Ik vond het sneu voor haar en beloofde mijn best te doen om de egels te vinden. Samen met de buurvrouw hebben we de beide tuinen metertje voor metertje doorgezocht. Onze gezamenlijke tuinen zijn rondom afgezet. Echter tevergeefs. Toen nam ik mij voor om alleen nog maar in de villa eten neer te zetten (dus geen schilletje op het terras) en 's avonds geregeld zachtjes te gaan luisteren. Je kunt van egels zeggen wat je wilt, maar stilletjes zijn ze namelijk niet. En toen op een avond ('s avonds luister ik steeds in de tuin of ik geluiden hoor) hoorde ik eindelijk gescharrel in de villa. Meteen een steen voor de ingang geschoven. Even het dak eraf en ja hoor.....bingo. Toen ik de volgende morgen de gevangen egel wilde uitzetten bleek de vogel gevlogen. Heeft zich door een ventilatieopening gewrongen. Wat jammer. De nacht daarna werd niet gegeten uit het bakje. Gezonde argwaan waarschijnlijk. Tot mijn verrassing hoorde ik gisteren op 22.50 uur geluid uit de villa. Nu pakte ik het slimmer aan. Egel gepakt en in de badkamer losgelaten. Flink herrie gemaakt vannacht. Onder anderen heeft hij closetpapier van de rol getrokken en in zijn slaapbak versleept. Vind je dat niet schattig? Ons prikkelig dier met de hoge aaibaarheidsfactor? Ook waren de beide bakjes schoon leeg gegeten en waren door de hele badkamer lange bruine cadeautjes neergelegd. Zojuist gewogen: 900 gram. Geen paarse nagellak te zien ondanks goed speurwerk. Weet dus niet of het Gnoom of Cor is. Gnoom had paars links achter en Cor meer midden achter op de rug. Mijn buurvrouw heeft haar moeder en neefje op visite en vindt het leuk de egel vanmiddag met hen in het Westerpark uit zetten. Dat kan. Ik houd de villa in stand, misschien vangen we op deze wijze ook de laatste egel nog. Groetjes Marja. |
Hebt
u ook een pracht gedicht of ontroerende proza over egels ?
Aarzel niet en stuur het op via een email
