Poezie en Proza over egels

 

Po�zie       Proza

Gedicht gestuurd door Wil en Piet Elvers op 18 mei 2009

Over Joris de Egel

We hadden Joris tijdelijk te logeren.
maar toen moest hij binnen de kortste keren
de vrijheid in
voor ons met frisse tegenzin,
maar moesten er uiteindelijk aan geloven
al deden we ons voor als doven
we moesten ons gewonnen geven
en Joris het recht om in vrijheid te gaan leven!

Uiteindelijk verzonnen wij een list
en hoopten dat Joris die niet wist,
maar deze kans hebben we niet gemist:
we plachten brokjes en water in de tuin te zetten
dan konden we goed op Joris letten
als hij uit zijn geheime schuilplaats scharrelde
waar boven de blaadjes vrolijk dwarrelden.!!

maar we zetten zijn voedsel nu in zijn huis
en terwijl wij keken naar de buis
was hij zowaar naar binnen gegaan
en hebben wij gauw stenen voor de ingang gedaan.
vanmiddag sliep hij rustig op zijn strobed
en we hebben toen goed opgelet,
terwijl wij hem in een schoenendoos deden,
daar heeft hij in het geheel niet onder geleden,
maar eerst hebben we met enige moeite deze foto (zie boven) gemaakt,
want Joris had liever afgehaakt!!

Toen met de auto het Buitenpark in gereden
en daar een aantal stille paden betreden,
op een mooi stil plekje hebben we de doos opengedaan
en Joris de kans gegeven zijn eigen weg te gaan:
heel rustig klom hij uit de doos,
en zo te zien in het geheel niet boos
en scharrelde weg onder de planten
en keek niet eens om naar ons zijn klanten.

Bij zijn bevrijding woog hij ruim voldoende
dus krijgen wij vast geen onvoldoende,
we hebben hem met plezier verzorgd,
zodat hij kon groeien onbezorgd.
Dit is het einde van het verhaal,
zonder Joris en zijn villa is de tuin toch een beetje kaal!!!

Zoetermeer, zondagmiddag 17 mei 2009

Gedicht gestuurd door Jolien Maeseele uit Belgi� op 7 november 2007

Een egeltje

Ik ken een egeltje,
hier niet zo ver vandaan.
Hij woont in een kuiltje,
hij heeft daar een glijbaan.
Het is gemaakt van een krant
die rust op een steen.
Daar, in dat huisje vindt hij het heel plezant!
Ik ga er elke dag heen!

Jolien

Gedicht gestuurd door Dorien Aalders op 29 september 2006

Een egeltje

Er was eens een hele leuke egel
die gedroeg zich vaak als een vlegel
Hij deed andere egeltjes plagen
kontinu was hij aan het uitdagen

Maar die andere egeltjes bedachten op een dag
kom we maken hier een eind aan
Maar dat zag de grote egel vlegel

Alleen de bosdiertjes waren lekker sneller
en bonden hem vast aan een boom
en lieten hem 1000000 keer zeggen:
Ik zal het nooit meer doen

Gedicht gestuurd door Marjam Helmy (8 jaar) op 22 september 2006

Egel in de kou

Egel in de kou
kom eens gauw
want ik heb iets
lekkers voor jou

een warm dekentje,
een klein koekje
met thee
in een klein bekertje!

Gedicht gestuurd door Anouk van Santen (12 jaar) op 7 mei 2006

Egels in de tuin
Egels in je kruin
Egels die spelen
Alles samen delen
Dat is toch geweldig om te zien
Van mij krijgt dit opvangcentrum een dikke 10!!

xxx Anouk van Santen

Gedicht ingezonden door Soraya Grossard op 20 december 2005

De egel

Een egel is heel lief,
hij is mijn hartedief.

Een egel is mijn lievelingsdier.
En hier en daar loopt er eens een mier.

Gedicht ingezonden door Anouk van Santen (11 jaar) op 9 maart 2005

Stekels zo pijnlijk.
Gezichtje zo fijnlijk.
Dat moet een egel zijn.
Hopelijk zonder pijn.

Haiku's ingezonden door H�lena Bridi�-Bosch vanaf 13/1/2005

Op 6 oktober ging ik voor het eerst aan het werk bij de egelopvang. 
De sfeer is er zo plezierig en inspirerend, dat ik vanaf 20-10
iedere woensdag een haiku in het dagboek heb geschreven.
Een haiku is een kort Japans gedichtje van achtereenvolgens vijf,
zeven en vijf lettergrepen.
Het hoeft niet te rijmen, wel moet er iets van de natuur in te
vinden zijn, bv lente, zon, of een egeltje dat aan het woord is.
Ik vind vaak aanleiding in de actualiteit, die ik dan graag bekijk
vanuit het perspectief van de egel.
H�lena Bridi�-Bosch
21-12-2005             Vorig jaar Kerstmis
                       kenden we het woord nog niet.
                       Nu wel: Tsunami.
28-12-2005             Even geen haiku.
                       Ik ben niet in de stemming.
                       Dat kan gebeuren.
4-1-2006               Veel heil en zegen,
                       en veel gezonde egels 
                       in het Nieuwe Jaar!
11-1-2006              Jan is een drukke.
                       Hij heeft speeltjes in zijn kooi.
                       Dat belooft nog wat!
18-1-2006              Wat een slaapkoppen!
                       Moeiteloos de winter door. 
                       En wij maar zorgen!
25-1-2006              Konden wij dat maar....
                       Lekker in de winterslaap,
                       nu het zo koud is.          
1-2-2006               Nachtdieren zijn wij.
                       Ze zeggen dat de zon schijnt.
                       Hoe mooi is de zon?
8-2-2006               Marjolein Bastin
                       tekent een lief egeltje,
                       en dat heet dan: "Au" !
15-2-2006              Anneke is ziek.
                       Ze noemen het: hernia. 
                       "Je rug vol stekels"!
22-2-2006              O wat is het koud.
                       Blijf nog maar lekker slapen.
                       Buiten is niks an.
1-3-2006               Hoor, de heggemus
                       zingt zijn zilveren liedje.
                       Zomaar, in de sneeuw!
8-3-2006               Wanneer er sneeuw ligt,
                       zijn sneeuwklokjes niet te zien.
                       Toch wordt het lente.
15-3-2006              Maart is berekoud!
                       Waar blijven de crocussen?
                       Nog even geduld.
22-8-2005              Daar doen we het voor:
                       Vier kleine zomergasten.
                       Wordt maar gauw beter.
29-8-2005              Wat een mooie dag!
                       Wordt het dan toch nog zomer?
                       Dat kan niet waar zijn.
5-9-2005               Alweer een haiku!
                       Meestal gaat het over ons.
                       Zijn wij dan z� leuk?
7-9-2005               Zes nieuwe dames 
                       Willen voor ons gaan zorgen.
                       Is dat niet super?
14-9-2005              't Is toch nog zomer?
                       De opvang is al open.
                       We zijn vroeg dit jaar.
21-9-2005              Lekker rustig h�?
                       Wacht maar tot we met veel zijn.
                       Dat wordt pas werken!
28-9-2005              Het wordt al kouder.
                       Straks gaan ze winterslapen.
                       Wij nog even niet.
5-10-2005              Vijf kleine egels.
                       We kregen griekse namen.
                       Maar waar is moeder?
12-10-2005             Wat een mooie dag!
                       Alsof het nog zomer is. 
                       Laten we blij zijn.          
19-10-2005             't Wordt nu echt kouder.
                       Vogels zijn aan 't verhuizen.
                       Egels blijven hier.
26-10-2005             We zijn met zestien.
                       Allemaal een beetje ziek.
                       We zitten hier goed.
2-11-2005              Nu is 't november.
                       't Wordt steeds kouder daarbuiten.
                       Slapen jullie al?
9-11-2005              Rellen, wat zijn dat?
                       Maken jullie ook ruzie?
                       Toch niet over ons?       (n.a.v.jongerenopstand in Frankrijk)
16-11-2005             "Wat doen jullie daar?"
                       Lotje, het hondje van Kees,
                       snapt niets van egels.
23-11-2005             Vrijwilligerswerk.
                       Heel wat jaren voor de Kerk.
                       En nu voor egels.          (n.a.v. Pro Ecclesia)
30-11-2005             Was me dat een weer!
                       Als er hier geen stroom zou zijn,
                       Gaan we toch slapen!       (sneeuw en ijzel in Twente)
7-12-2005              Mensen verhuizen.
                       O, wat een massa spullen!
                       Nee, dan wij, egels.       (dochter is verhuisd) 
14-12-2005             Mensen kunnen mooi
                       praten over het milieu.
                       Maar doen ze ook wat?
5  januari 2005        Geld voor Azi�
                       moet er komen. Dat snapt zelfs
                       een d�mme egel!
12 januari 2005        Is het nog winter?
                       In de frisse ochtendzon
                       zingt zacht een merel.
19 januari 2005        Stekeltjes zijn scherp
                       Maar als ik tevreden ben,  
                       kun je me aaien.
26 januari 2005        Fijn dat het koud is         (Alarmerend rapport over
                       Klimaat heeft zoveel waarde   de opwarming van de dampkring)
                       voor onze aarde.
2  februari 2005       Straks weer carnaval.
                       Gaan jullie ook uit je dak?
                       Laat ons maar slapen!
9  februari 2005       Daar is Jan Wolkers!         (Boekenweekgeschenk 2005)
                       Beeldhouwer, schilder, schrijver,
                       en dol op egels!
16 februari 2005       Wie zijn jullie toch?
                       Stemmen, ogen en handen
                       zorgen goed voor ons.
23 februari 2005       Met je natte neus.
                       Een lief klein stukje natuur.
                       In onze handen.
2 maart 2005           Ik kan mooi knorren.
                       Maar buiten zingt de roodborst.
                       Dat is n�g mooier!
9 maart 2005           Was me dat een sneeuw!
                       Waren jullie er blij mee?
                       Voor ons hoeft het niet.           
16 maart 2005          Zelf voedsel zoeken,
                       als we straks weer buiten zijn.
                       Hoe ging dat ook weer?
23 maart 2005          Egels dromen al,
                       van lekker vette slakken.
                       Na al die brokjes.
30 maart 2005          Het was toch Pasen?          ("Nee"van Ed van Thijn tegen
                       Wat een politiek gedoe.       gekozen burgemeester)
                       Echt iets voor mensen!      
6 april 2005           Straks gaan ze trouwen.      (Charles en Camilla)
                       Eindelijk een net echt paar.
                       C en C, Windsor. 
13 april 2005          Kwibus, Eggie, Roos,
                       Ieder mag weg op zijn beurt.
                       Jongens, hou je taai!
4 mei 2005             Hoe gaat het jullie?
                       Is het fijn in de natuur?
                       Stuur eens een mailtje!
11 mei 2005            In ons klein hoekje           (60 jaar Bevrijding)
                       wachten wij op de vrijheid.
                       Net als jullie toen..
18 mei 2005            In het Balijbos
                       gaan we lekker rommelen.
                       En zo hoort het ook!
29 mei 2005            Egel in de tuin.
                       Het wordt een fijne zomer.
                       Pas goed op jezelf!
1 juni 2005            't Is bijna voorbij.
                       Jullie zorgden goed voor ons.
                       En 't was gezellig!
8 juni 2005            Dag Egelopvang!
                       Wij zijn dapper, wij zijn sterk.
                       Dat is jullie werk!
Zo, dat was het dan. Ik weet niet of ik volgend jaar nog veel kan bedenken. 
Ik heb nu het idee dat alles al gezegd is.
Maar ik ga zeker weer meewerken in de opvang.
Wat was het leuk om te doen, na al die jaren kerkmuziek!
Hartelijke groeten, een fijne zomer toegewenst en graag tot ziens.
H�lena Bridi�-Bosch

Gedicht ingezonden door Seipie op 13 november 2002

Als ik naar het snoetje
van een egel kijk
dan heb ik meestal het gevoel
dat ik voor hem bezwijk.

Ik zou hem willen aaien
en kussen op zijn bol
maar dat hou je bij egels
meestal niet lang vol.

Het is een liefdes uiting
waar hij zich niet in schikt
hij rolt zich zelf dan heel snel op
zodat hij enkel prikt.

� Seipie
Seipie's site

Gedicht uit het Egelkrantje 09/1995 door Mariska Hodes

Mijn moeder heeft eens een klein baby-egeltje verzorgd.
Hij heette Vincent.

Daar zit Vincent de grote pissebeddendoder
Hij is nog klein
Dat is wel fijn

Daar gaat Vincent
Waar gaat hij heen?
Oei, au hij bijt in mijn teen!

Valt er iets op de grond
Vincent gaat overal achteraan
Hij houdt wel van een stukje banaan

Maar dat is pech
Nou is hij weg
Hij is zijn vrienden aan het zoeken

Gedicht uit het Egelkrantje 01/1999 door Mirella Gijben

De egelopvang

De egelopvang doet prachtig werk
Veel mensen maken zich hiervoor sterk

Ze zetten zich in voor ieder dier
en doen dit met veel plezier

De egels die gevonden worden,krijgen een naam
Ze zullen voortaan als Kees, Dolly en Bas door het leven gaan

Ze komen bij mensen in de tuin open of gesloten
De allerkleinste maar natuurlijk ook de grote

Prachtig is de opvang voor deze dieren
Zo kunnen we hun bestaan nog heel lang vieren

Gedicht uit het Egelkrantje 01/1999 door Ida Gerhardt Uit : Verzamelde Gedichten 1992

Het egeltje

De egel komt in 't eendere schemeruur
schuifelen langs de plavuizen van de schuur.

De ademsporen van zijn spitse snuit
gaan op de kille stenen aan en uit

omtrent de stille mens, die met geduld
zijn schuwheid went en de aarden schotel vult

en wacht, totdat een kleine ruige hand
zich tastend vastgrijpt aan de schotelrand.

Dan drinkt het dier. Even, als in verstaan,
zien twee bevredigden elkander aan.

Gedicht uit het Egelkrantje 06/1999 door Henk van Zijp alias Seipie

Er was eens een egeltje,
dat geen muizen at.
Omdat die met die beesies,
vriendschap gesloten had.

Ze speelden dan ook samen,
in het diepe bos.
Ze deden met zijn allen,
diefie met verlos.

De egel moest bekennen,
en dat was toch wel wat,
dat hij onder het spelen,
wel heel vaak honger had.

Gedicht uit het Egelkrantje 09/1999 door Seipie

Des avonds als het donker wordt,
gaan zij weer op pad.
Ze zoeken dan een wurmpie,
of slakkie of zowat.

Zo scharrelt dan een egeltje
lekker in het rond.
Je zou eens moeten weten,
wat hij voor lekkers vond.

Een slakkie en een wurmpie
en torren op zijn pad.
Maar ook wel van een appeltje
lust zo'n beest wel wat.

Gedicht uit het Egelkrantje 06/2000 door Marjan Privee

Nu de lente is aangebroken
gaan onze verzorg-egels weer spoken.

In parken maar ook in tuinen
gaan ze weer naar voedsel struinen.

Oh wat zullen ze gaan paren
om weer kleintjes te kunnen baren.

Want die stekeltjes weten heel gewis
dat er voor hen in de winter verzorging is.

Op de Voorweg daar is de egelopvang,
het medisch team en veel verzorgers doen dit al heel lang.

Zo je weet is het egeltje een beschermd dier
daarom komen ze in nood naar hier.

Via alle vrijwilligers en hen die hun medisch verzorgen
kijken de egels weer uit naar de winter van morgen.

Gedicht uit de opvang 25/10/1999 door Kees Stip

Op een egel

Een egel die, gestart te Smilde,
naar Hindeloopen lopen wilde,
zeeg halverwege in elkaar
met een aanmerkelijke blaar.
"Ach had ik" hoorde men hem snikken
"maar iets om die mee door te prikken".

Gedicht opgestuurd op 22/11/2000 door Charlotte v.d. Vlugt

Er was eens een egel.
Die heette Kegel.
Hij had een vriendje,
die heette pientje.
Diens moeder heette rientje.
Ze gingen naar het meertje, het piertje.
En ze hadden veel pleziertje

Gedicht opgestuurd op 4/11/2002 door Karel van den Bergh

Een egel weet zich niet te bedwingen
Gevangen onder zijn pinnen
Hij wil dansen, swingen en zelfs polsstokspringen

Hij wil fietsen en in de vreemde vreemd gaan
Maar elke doorn is hem een last
Duizend verplichtingen aan zijn stekellijf

Plots ziet hij een havik een fazant verscheuren
Met kippenvel rent hij naar zijn moeder
Waar zijn wangen bleek verkleuren

Nu berust hij in afgemeten genoegzaamheid
En zingt zijn nieuwe lijfspreuk
"Een egellijf is nog beter dan leuk".

Gedicht opgestuurd op 19/12/2001 door Phebe

Prikkeltje de egel verveelde zich dood,
hij zat maar wat te roeren in een oude sloot.
De egels vonden hem stom omdat hij geen muizen luste,
maar ze juist altijd kuste!
Toen voelde hij iets aan zijn stok haken,
hij haalde het omhoog het was een oude (maat 49) schoen,
Daar was vast wel wat mee te doen!
Hij liep naar de muizen toe en gaf ze de schoen, die hele grote,
hij liet de muizen de schoen niet verlote(n).
Hij zei er is genoeg plaats voor iedereen!
Er kan een muis in elke teen!
Onder de schoen is ook nog plek want de schoen heeft een hak,
en dat is voor de onderste muizen een soort dak!
Ik leg in en onder de schoen stro,
Dat is klaar, zo.
Maar wat zie ik daar een pompoen!
O, wat ben ik toch een oen!
In deze pompoen leg ik ook nog wat stro, zo, dat is klaar,
jij gaat in de schoen en jij gaat daar.
Nu had elke muis een fijn plekje,
met veel stro, de egel kreeg een spekje.
Opeens kwamen er allemaal egels tevoorschijn!
Ze zeiden: wat ben jij fijn!
Je zorgt heel goed voor de muisjes!
Je bewaakt ze alsof je dat moet doen bij kluisjes!
Een muis zei: we spreken af,
dat iedereen pas een muis eet als ze vanzelf doodgaan en niemand doet PAF!
Dat is een heel goed idee!
En ondertussen halen wij ander voedsel vlakbij de zee!

Groetjes Phebe en Prikkeltje

Gedicht opgestuurd op 01/04/2001 door Annelous Maatman en geschreven door Harriet Laurey

De avond gast

Elke avond tegen negen,
gaat de bladerhoop bewegen,
en twee oogjes blinkend bruin,
loeren door de zomertuin.

Er ritselt wat, er raadselt wat,
er snuift wat in het rond,
en dat gaat schuifelend op pad,
het neusje langs de grond.

Elke avond, klokke negen,
gaat het stille gras bewegen,
en vier voetjes in dat gras,
lopen haastig naar 't terras.

Het bordje kattenvoer staat klaar,
en likke-slikke-slop,
een likje hier een likje daar,
het eten is weer op.

Elke avond, over negen,
gaat de bladerhoop bewegen,
en in 't hartje van dat hol,
ligt een warme prikkebol.

Daar ligt hij dan, en slaapt misschien,
onzichtbaar en tevreden,
alleen zijn naam kun je nog zien:
van boven naar beneden.

Gedicht opgestuurd op 13/04/2001 door Amber en Joyce

Er was eens een kleine egel,
hij woonde onder een tegel.
Hij vond het daar heel erg fijn,
ook al was het daar een beetje klein.
Hij had eten genoeg,
maar om dat te vinden was dat een heel gezwoeg.

doeidoei
joyce en Amber!!!!!!!

Gedicht opgestuurd op 17/05/2001 door Roxanne van der Kleij

De bedreiging

Egels, overal kom je ze tegen .
Zelf heb ik ze ook weleens in mijn armen gekregen .

Zo lief en knus .
Je zou haast denken :

Het beestje moet vrij zijn als een mus .
Niet meer bedreigd , tja dat zou ik ze willen schenken .

Helaas ben ik pas 12 jaar,
Anders werkte ik nu al bij de Egelopvang Zoetermeer.

Want ik zeg je, ik sta altijd voor ze klaar .
Hoe zij worden bedreigd doet mij erg veel zeer .

Gedicht opgestuurd op 02/11/2001 door Minke van der Pal

Egel zijn dat lijkt mij fijn...
Of misschien doen mijn stekels wel pijn

Heel veel stekels op mijn rug...
Als jij mij prikt prik ik terug...

In de winter slaap ik diep en lang achter elkaar...
Tot ik fris wakker word in het voorjaar...

En dan wordt het tijd...
Voor een lekker ontbijt..

Als ik verloren ben of het gaat mij slecht....
Kan ik altijd bij de egelopvang terecht....

Groetjes en pootjes van mijn vriendjes de egels

Gedicht opgestuurd op 10/11/2001 door Brechtje

Egeltje zo klein!
Egeltje zo fijn!
Ik wil altijd bij je zijn!

Egeltje zo groot,
Egeltje zo klein!
Was ik maar ook zo mooi als jij!

Mooie mieren!
Mooie slakken!

Om op te eten,
en fijn in elkaar te hakken!

Gedicht opgestuurd op 27/12/2001 door Stefanie van der Weide

Het egeltje in de heg

Er woont een egeltje in de heg,
en gaf op een morgen vijf stekeltjes weg.
E�n voor de wezel, ��n voor de vos,
en ��n voor de aardigste muis van het bos.
Dan nog ��n voor zijn vriend konijn,
en nog ��n voor zijn buurman het zwijn.
Nu mist het egeltje vijf stekeltjes op zijn lijf,
Toe, tel ze nog even; 1, 2, 3, 4, 5.
Maar doet er in het bos iemand stout of gemeen,
dan komen zijn vijf vriendjes en prikken meteen.

 

Gedicht opgestuurd op 29/07/2002 door Ineke (11 jaar)

Lief stekeltje van me

Altijd als ik jou zie draven,
denk ik lief stekeltje van me,
was ik maar zoals jij
en zat ik maar niet zo te klagen.
Maar ja,
ik ben niet jou
en jij niet mij.
Dus gaan we
ieder ons weegs
en zijn wij even goed blij,

lief stekeltje van me.

 

Dagboek van drie jonge egeltjes : Oktober 2000 door Corry Groenewege

Het dagboek van drie jonge egeltjes.

Wij (drie jonge egeltjes) zijn onze moeder verloren toen een heftruck z'n lepels onder het pallet stak waar we ons nestje hadden.

Gelukkig zijn we toen door een vrouwtjes-mens mee in huis genomen die ons met ons nestje in een doos legde. We waren nog zo heel klein ongeveer 7 cm lang. Ze zocht op internet een adres van een egel-opvang en vond Ineke in Zoetermeer.

Het advies van haar was om ons in een klein doosje met een opening erin weer in een grote doos te zetten, zodat we ons in de kleine doos echt veilig konden voelen en 's nachts een kijkje konden nemen in de grote doos. Die zelfde nacht hebben we, m'n broertjes en ik de ingang van het kleine doosje met stro van ons nestje helemaal dicht gestopt, we vonden het toch nog heel eng !

We hadden door de stress ook helemaal geen honger en wilden dus niet eten. De volgende dag zijn we verhuisd naar Corry Groenewege. Ze haalde speciale melkpoeder bij de dierenkliniek waar geen lactose in zit want dat is niet goed voor ons. Dit was Nutriwelp. Dat moesten we d.m.v. een klein flesje (van de dierenwinkel) met een speentje opdrinken. Het was echt slikken of stikken. We kregen ongeveer 5 ml.
Toen gingen we slapen want ons buikje was rond. Eventueel kan er ook geitenmelk of kittensmelk gebruikt worden.

De volgende dagen kregen we ongeveer om het 1� uur een beetje melk, we wilden nog niet zo meewerken dus waren het soms maar een paar druppeltjes die we slikten. Maar Corry bleef het met ons proberen.
Na ongeveer een week kregen we kattenvoer uit blik (vissmaak), fijngeprakt met de aangemaakte melkpoeder erdoor in een schaaltje.
We kregen af en toe ook nog melk met het flesje maar begonnen ook al zelf uit het bakje te likken. Mijn broertjes en ik gingen dan midden in het bakje zitten want we maken er graag een bende van.
Toen we nog alleen melk kregen, poepten we fel groen maar toen we kattenvoer aten begon dat bij 2 van ons bruin te worden. De kranten in de doos moesten vaak verschoond worden.
Bij een van ons bleven de poepjes groen, achteaf bleek dit een slecht teken te zijn.
Toch verhuisden we na ongeveer 2 weken naar buiten in een soort konijnen- rennetje waar een donker gedeelte met krantensnippers was en een gedeelte met gaas (rondom) zodat we er niet uit konden. Dit hokje is 1� meter lang en � meter breed. In het donkere gedeelte konden we op een paar plankjes en kranten zitten zodat we niet met ons buikje op de koude grond hoefden zitten.

Na enkele dagen buiten gezeten te hebben, werden we gewogen. Met een egeltje ging het duidelijk niet goed (welke nog groen poepte). Deze woog 96 gram terwijl de andere twee al 214 gram en 217 gram wogen.
Ik moest toen als kleinste weer naar binnen. Er werd weer een kleine doos in een grote doos met kranten gezet en daar omheen een elektrische deken op de laagste stand. In het kleine doosje lag ook een kruik omwikkeld met een oude baddoek. Zo kon ik zelf weten of ik meer of minder warmte wilde.
Het ging toen nog hard met me achteruit, er was ook een lamp voor de warmte bij me gezet maar hier kon ik niet tegen, ik zit liever in het donker !! Ik at niet meer en bewoog nauwelijk en viel om zodra ik iets probeerde. Op advies van Ineke kreeg ik toen:

* O.R.S. aangemaakt met venkelthee, hierin zitten de stoffen (glucose / zouten) die ik minimaal binnen moet krijgen om te blijven leven.
Ook kreeg ik een antibiotica-kuur:
* Vibravet druppeltjes, dit kreeg ik 10 dagen ( de kuur moet afgemaakt worden).
LET OP: de dosering aangepast !!

Binnen 2 dagen ging het toen beter met me (wat een wondermiddel).
Ook heeft Corry m'n buikje gemasseerd zodat m'n darmfuncties beter gingen werken (dit met een doekje met wat lauw warm water nat gemaakt, zoals het tongetje van m'n moeder was).

Ik kreeg de O.R.S. ongeveer 4 dagen, maar toen bleek dat ik dat nog niet kon missen, heb ik dat nog 4 dagen langer gekregen, ook zat hier wat melk bij. Alles kreeg ik ongeveer om het uur (alleen overdag). Ik kon nu ook weer beter slapen.

Ook werden m'n poepjes in een kokertje van een fotorolletje naar Ineke opgestuurd zodat zij kon onderzoeken of ik last had van wormen of iets anders. Dit bleek gelukkig niet zo te zijn. Ik begon nu ook bruin te poepen i.p.v. groen.
Zowel voor Corry als voor mij was dit een grote opluchting. We hadden allebei zo voor m'n leven gevochten.

Mijn twee broertjes (tenminste ik denk dat het broertjes zijn) die nog buiten in het rennetje bivakkeerden kregen al kattenvoer met meelwormen, welke bij de dierenwinkel te koop zijn, ook stond er een bakje water. Ook ik (de kleinste) lustte al graag een meelworm.
Deze meelwormen die later kevers worden, hebben we hard nodig omdat hierin de stof chitine zit, waarvan ons lichaam weer blauwzuur maakt om ons te beschermen tegen infecties e.d.

Corry vond dat m'n twee broertjes buiten nogal dun poepten en ze belde weer naar Ineke die adviseerde: LUVOS heilaarde aan het eten toe te voegen (een mespuntje) Dit is bij een reformzaak te koop. Ze hebben het ongeveer een week gekregen. Verder kregen we net zoveel kattenvoer met meelwormen erdoor als we op konden.

Na ongeveer 2� week ging ik ook weer naar buiten, in een ander rennetje want Corry was bang dat ik zou stikken onder m'n broertjes: we liggen n.l. allemaal op en onder elkaar als we slapen. Ik red het trouwens ook best alleen en kan m'n broertjes wel missen want ik ben niet zo'n kuddedier.

We wegen nu inmiddels 550 gram, 510 gram en ik als kleinste ook al 310 gram. We krijgen nu 2x per dag (’s ochtends en ’s avonds minimaal een volle eetlepel kattenvoer met ongeveer 20 meelwormen, en we vinden het heerlijk.

Corry moet wel goed opletten dat er bij warm weer geen vliegeneitjes in ons voer worden gelegd, en ze moest telkens alles goed schoonmaken.
We zijn nu alweer ongeveer 2 maanden bij Corry Groenewege te gast.
Binnenkort gaan we uit ons rennetje verhuizen naar een stukje gras aansluitend op een afdak waaronder open haardhout is opgeslagen.
Dit stuk (25 m2) wordt afgezet met fijn kippengaas wat ongeveer 10 cm wordt ingegraven en aan de bovenzijde naar binnen is gebogen zodat we er niet onderdoor kunnen graven of er overheen kunnen klimmen.
Hier kunnen we zelf eten leren zoeken en straks onder de droge plek met open haardhout onze winterslaap gaan doen.

Als we in winterslaap gaan, wordt er als noodrantsoen nog wel een bakje water en wat droogvoer gezet.
Eind maart/april ontwaken we weer en krijgen van Corry nog even goed te eten voordat we daarna "vrij" voor ons zelf moeten zorgen.

Wilt u nog eens vragen hoe het met ons gaat of een kaartje sturen:

p.a. Corry Groenewege Lageweg 2 4695 PT St-Maartensdijk tel: 0166-653351 fax: 0166-653069

Het trieste verhaal van Jules : Augustus 2001 door Mieke van der Burg

Jules is moeder geworden.
D.d. 23 juli heb ik (Mieke) Jules die bij Marlies was binnengebracht ter verzorging overgenomen. Jules ogen waren er slecht aan toe. Het linkeroog leek wel afgestorven en het rechteroog had een wit bultje erop.
De volgende dag ben ik met Jules naar de dierenarts geweest. Diagnose: oogontsteking.
Begin met oogzalf. Misschien komt het linkeroog nog goed maar reken er niet op.
Deze oogzalf mag een paar maal per dag opgedaan worden. Ik doe het 's ochtends en 's avonds. Het rechteroog knapte zachtjes aan op. Het linkeroog helaas niet.
Ik heb in overleg met de dierenarts het zalven van de ogen nog met een paar dagen verlengd.
Dus afgelopen donderdag zo rond 21.30 uur pak ik de zalf voor Jules, maak haar kooi open, schuif de snippers opzij en ................. wat ik toen zag.
Een baby-egel.
Ik was zo verbaasd. Aan Jules was niets te zien. Geen erg dikke buik. Ze was de laatste dagen wel iets aangekomen maar ik dacht dat dit door de goede voeding en het weinig bewegen kwam. Jules was vanaf het begin erg onrustig maar ik gaf de schuld aan haar bijna blindheid.
Ik heb moeder en kind verder met rust gelaten. Ik hoop dat de baby het redt. Ik verwacht er niet veel van want een baby in gevangenschap heeft een slechte start.
Jules at trouw haar bakje voer leeg. De verse snippers werden gretig aan het nest toegevoegd. De baby-egel zag ik af en toe op een andere plaats liggen. Ik had toch een beetje meer hoop gekregen.
Zaterdag heb ik het nest iets verder opengemaakt om te kijken hoe het met moeder en baby ging. De baby lag er heel stil bij.Toen is eraan voelde was het ijskoud. Helaas had ze het niet gered.
Ik heb, nadat de moeder zich ging verplaatsen, verder in het nest gekeken.
Ik vond toen nog een baby-egel. De witte stekels van deze egel waren nog niet doorgekomen.Bij de andere egel wel.
Jules had de egeltjes nog wel gevoerd dat zag ik aan de buikjes.
Het is jammer. Het is zo'n mooi gezicht zulke kleine egeltjes. Alles zit erop en eraan (zie foto).
Mimi en Lea het gaat jullie goed.
Ik zal goed voor jullie moeder blijven zorgen.
Mieke van der Burg

De McFlurry-beker van de McDonald's : 28 Augustus 2001 door Mascha M�hlmann

Gisteren, maandagavond reden wij met de auto over een dijkje, toen daar opeens een dier op de weg liep, maar met iets wits aan zijn kop en wij remden.
Het was een egel en in eerste instantie dachten wij dat hij een soort beschermkoker om zijn kop had, zoals je dat ook weleens bij honden ziet die niet mogen bijten.
Wij bekeken de egel nader en kwamen tot de conclusie dat het witte aan z'n kop een McFlurry-beker van de McDonald's betrof. De egel zat met z'n hele kop in de beker en liep als een "blinde" over de weg.
Door medelijden bewogen sprong ik de auto uit en snelde voorzichtig naar het diertje toe. Het zat stil op de weg, ik pakte de beker met twee handen vast en begon er zachtjes aan te trekken, ik voelde direct dat de egel weerstand bood en ook begon te trekken.
Het ging moeizaam en ik was bang dat het niet zo makkelijk zo gaan als ik dacht. Gelukkig, wij trokken allebei goed genoeg zodat de egel was bevrijd van deze zeer egelonvriendelijke ijsbeker.
Z'n stekeltjes bij z'n kop stonden helemaal de andere kant op, hij orienteerde zich en liep langzaam het gras in.
Wat een heerlijk gevoel gaf dat zeg, zo'n diertje van zijn lijden te bevrijden!! Ik nam de beker voor de zekerheid mee naar huis om een eventuele herhaling van dit voorval te voorkomen.
Ik hoop dat jullie hier misschien wat aan hebben om dit soort zielige tafarelen te voorkomen, want zo'n mooi en leuk diertje mag toch eigenlijk niet de dupe worden van de milieuvervuilende mens.

Hoi hoi, een verhaal uit 't hoge noorden: 5 november 2003 door J�r�me en Rebecca

Vorige week zondag liep er rond 't middaguur ineens een egeltje bij ons in de tuin te scharrelen.
(Ze was 267 gram, en was van kop tot kont ongeveer 15cm.)
We hebben toen direct een telefoonnummer gebeld dat we jaren geleden eens een keertje opgeschreven hadden; het tel.nr van mevr. de Weerd uit Zwolle.
Zij heeft ons toen advies gegeven over opwarmen met kruik/bureaulamp,12 uur lang niet eten, toen voeren met fruit, kattenvoer uit blik met vissmaak, meelwormen, proppen papier als nestmateriaal, enz.
Nadat we "haar?" Hettie gedoopt hadden, hebben we d'r lekker op een lauwwarme kruik gelegd, en een bureaulamp op haar laten schijnen.
Ze heeft toen urenlang heerlijk liggen slapen, en werd 's-avonds pas wakker, en begon te scharrelen.
Vanaf het begin had ze een groenkleurige diarree; volgens mevr. de Weerd was dat een heel erg slecht teken...
Toen de 12 uur om haar en haar ingewanden/organen op te warmen om waren, hebben we haar een stuk appel gegeven, waar ze direct op aanviel.
Maandagmorgen hebben we direct kattenvoer gehaald; ook daar viel ze op aan. Nadat we 's-middags meelwormen hadden gehaald, kreeg ze deze in stukjes door het kattenvoer gemengd.
Haar ontlasting werd stukje bij beetje donkerder, en wat minder waterig.
Aangezien we vier cavia's hebben (van knaagdierenopvang het Knagertje uit Den Haag) waren we ontzettend bang dat we deze zouden besmetten met een virus of darminfectie, dus hebben we alles met chirurgenhandschoentjes gedaan.
Het ging steeds ietsje beter met Hettie; in het begin had ze gewoon geen kracht genoeg om zich goed op te rollen, maar naarmate de tijd verstreek, ging dit steeds beter. Je kon duidelijk merken dat ze kracht begon terug te winnen.
Ook viel ze niet meer zo op 't eten aan als in 't begin.
Ze wisselde de hele dag af met eten en slapen, eten en slapen.
Omdat ze toch een beetje diarree bleef houden, hebben we toen een egelopvang in Den Haag gebeld, en deze raadde ons aan haar naar de F�gelpits in Anjum te brengen.
Dit hebben we donderdagochtend ook gedaan.
We hebben afgelopen maandag nog even naar de F�gelpits gebeld; ze maakte 't uitstekend, en de mevrouw van de opvang vertelde dat Hettie 't voorjaar wel zou halen! (Hoi hoi hoi!!!)
Tot zover ons verhaal.
We wensen jullie veel succes met jullie dankbare werk!

Gevonden ! : 7 mei 2004 door Marja Kreike

Het is natuurlijk erg leuk dat onze nieuwe burgemeester bereid is gevonden aanwezig te zijn bij het uitzetten van een aantal egels uit de opvang en logeeradressen. Wij hadden drie egels in onze tuin: Snoopy, Gnoom en Cor. Twee van hen sliepen altijd samen in de villa, Cor alleen als het erg koud was. Toen de uitzetdatum dichterbij kwam werden de nachten warmer en werd het lente in de tuin. Niet alleen bij ons, maar her en der in Zoetermeer, gingen de egels van de een op de andere dag slapen op plekken die ze zelf uitzochten en vonden wij 's morgens vroeg lege voerbakken en een leeg nachtverblijf onder de deksel van de villa.
En toen.... toen belde Mieke. Ze was bijna wanhopig naar egels aan het zoeken voor de bijzondere gebeurtenis. Ik vond het sneu voor haar en beloofde mijn best te doen om de egels te vinden. Samen met de buurvrouw hebben we de beide tuinen metertje voor metertje doorgezocht.
Onze gezamenlijke tuinen zijn rondom afgezet. Echter tevergeefs. Toen nam ik mij voor om alleen nog maar in de villa eten neer te zetten (dus geen schilletje op het terras) en 's avonds geregeld zachtjes te gaan luisteren. Je kunt van egels zeggen wat je wilt, maar stilletjes zijn ze namelijk niet.
En toen op een avond ('s avonds luister ik steeds in de tuin of ik geluiden hoor) hoorde ik eindelijk gescharrel in de villa.
Meteen een steen voor de ingang geschoven. Even het dak eraf en ja hoor.....bingo.
Toen ik de volgende morgen de gevangen egel wilde uitzetten bleek de vogel gevlogen. Heeft zich door een ventilatieopening gewrongen. Wat jammer. De nacht daarna werd niet gegeten uit het bakje. Gezonde argwaan waarschijnlijk.
Tot mijn verrassing hoorde ik gisteren op 22.50 uur geluid uit de villa. Nu pakte ik het slimmer aan. Egel gepakt en in de badkamer losgelaten. Flink herrie gemaakt vannacht. Onder anderen heeft hij closetpapier van de rol getrokken en in zijn slaapbak versleept. Vind je dat niet schattig?
Ons prikkelig dier met de hoge aaibaarheidsfactor? Ook waren de beide bakjes schoon leeg gegeten en waren door de hele badkamer lange bruine cadeautjes neergelegd. Zojuist gewogen: 900 gram. Geen paarse nagellak te zien ondanks goed speurwerk. Weet dus niet of het Gnoom of Cor is.
Gnoom had paars links achter en Cor meer midden achter op de rug. Mijn buurvrouw heeft haar moeder en neefje op visite en vindt het leuk de egel vanmiddag met hen in het Westerpark uit zetten. Dat kan.
Ik houd de villa in stand, misschien vangen we op deze wijze ook de laatste egel nog.
Groetjes Marja.

Hebt u ook een pracht gedicht of ontroerende proza over egels ?
Aarzel niet en stuur het op via een email

Stuur een dichterlijk hoogstandje